SİYAH BİR TİŞÖRTTEN VE PANTOLONDAN VAZGEÇİN

Sezen Aksu’ nun da şarkılarında geçirdiği gibi ; ‘ Nedir bu kavgan kendinle ? ‘ sorusunu kendinize bir kere olsun sormayı deneyin. Cevabınızla hala kalbinizi katılaştırıyorsanız bırakın hayat sizi daha çok hırpalasın ve üzsün . Bedeninize rengarenk giysiler giydirmek zorunda değilsiniz ; ruhunuza giydirmeniz yeterli. En son ne zaman ıslık çaldınız? Ne zaman kendi kendinize gülümsediniz? Cinsel hayatınız en son ne zaman bir sonraki güne sizi motive ediyor ; keyif ve haz veriyordu? En son ne zaman ‘ Bugün çok iyi görünüyorum’ dediniz kendinize? En son ne zaman bir kelebeğin mavisi gibi dikkat çekiciydiniz?

Bitmeyen sonlar yazmış insan oğlu kendine. Biteceği bilinen sonların ruhu ise siyahla büyülemiş kendini. Kalbiniz esmerleşmişse dünyanın neresine giderseniz gidin kanınız siyah akacaktır. Kendinize kara topraktan bir alan yaratmışsanız yeşili görmeniz çok zordur. Fakat tesadüfi bir filizin güzelliği gibi mucizelerin bedelini ödetecek kadar simsiyahsa içiniz, toprağınız, kaderiniz ; katilsiniz !

Anlattıklarım içimi dondururken hemen hemen her günümde muhakkak bir insanın böyle bir yapıya dönüştüğünü analiz etmekteyim ve üzülmekteyim. Farkındalığımızı arttırmak yeterli değildir. Yapmamız gereken ilk şey güzel düşünmek, kendimizi motive etmek ve geç kalmadan harekete geçmektir. Unutmayın her şey geçer gider. Anılarınızın size bıraktığı kalbinizin rengini korumalıdır. Böylelikle özünüz, toprağınız yeşili yansıtabilecek ve tüm düşman duygularınızı silecektir. Karanlık yanınızla yüzleşmekten korkmayın. En olumsuz, uyumsuz, vicdanınızı zedeleyen duygularınızı ve bu duygulara sebep olan insanları affetmekle işe başlayabilirsiniz. Kendinize sorun kaç bahçe yaktınız? Artık kendi bahçenizi de başkalarının bahçesini de korumaya çalışın. Nefes almak yeterli olsaydı yaşamak için düşünme özelliğimiz hediye edilmezdi bizlere.

Sevgiyle kalın..